Wyzwanie #3 - Poranna gimnastyka

Zawsze z przyjemnością przyglądam się, jak psy i koty po zakończonej drzemce, zanim ruszą dalej, wykonują krótką gimnastykę, rozciągając łapy i grzbiet. Często przy tej okazji zastanawiam się dlaczego ja tego nie robię. Przecież już od przedszkola kładą nam do głowy, że poranna gimnastyka, najlepiej przy uchylonym oknie, to samo zdrowie. Z resztą - zwierzęta do przedszkola nie chodziły, a też skądś to wiedzą. Instynkt. Natura. 

scottyhamlin, flickr.com

Vindpinad, flickr.com

 Hisashi, flickr.com

Pytam sama siebie, dlaczego moja poranna gimnastyka ogranicza się do wyciągnięcia rąk nad głowę gdy jeszcze leżę - a i to nie zawsze, bo często po prostu wyłączam budzik i zwlekam się z łóżka, zmierzając w kierunku łazienki, pod prysznic. Żeby niedługo potem wyjść do pracy i przez osiem godzin siedzieć niemalże w bezruchu przed komputerem. 

Tak samo jak i w czasie pracy, po kilku godzinach snu mięśnie, ścięgna i stawy aż się proszą, by je trochę rozruszać. Rozgrzać. Przygotować do dalszych zadań. 5 minut - całkiem niewiele, ale wydaje mi się że to dość, żeby się obudzić i dobrze zacząć poranek. Kiedyś parę razy zdarzyło mi się spróbować porannego joggingu, treningu czy chociażby zwykłej porannej gimnastyki typu kilka skłonów, kilka przysiadów, rozciąganie i pamiętam, że dawka ruchu tuż po wstaniu, jeszcze przed śniadaniem potrafiła podnieść poziom energii i poprawić nastrój na cały dzień. 

Poranna aktywność - optymalnie spacer, jogging albo trening to w moim odczuciu dobry nawyk, nad którym warto popracować i na który warto znaleźć czas. Dlatego najbliższy tydzień będzie tygodniem z codzienną gimnastyką poranną. Krótką, kilkuminutową, ale wykonywaną konsekwentnie, codziennie. W ramach zaszczepiania małych zmian, które nie zabiorą wiele czasu a mogą przynieść wiele dobrego. Może docelowo uda się wpisać poranną aktywność do codziennego rozkładu dnia? Przypuszczam, że to również może być całkiem dobry sposób na tą jesienną końcówkę sierpnia...